10 - vervolg 2

Gelijk wordt er een mannetje geroepen en tegen mij zegt ze over

15 minuten is die gerepareerd. Die 15 minuten werden wel iets

meer, zo’n dik uur zou het duren en ik vreesde al dat ik wel zou

moeten blijven in Ribe. Want het volgende gebeurde: Het mannetje

dat mijn band even in een kwartiertje zou repareren was licht

geestelijk gehandicapt dat vernam ik al toen die de fiets van mij

overnam, dus het voorwiel moest geplakt worden, ja zeg ik. Nou

fiets wordt opgehangen. Maar dan moet het wiel eruit want dat

werkt nu eenmaal gemakkelijker. Maar het is een fiets met trapondersteuning

en voorwielaandrijving en om dat voorwiel van de

fiets te halen moet de voorwielaandrijving ook uitelkaar gehaald

worden, dus schroevendraaier opgezocht, grijze beschermkap eraf

en dan komt die allemaal draadjes tegen ja en die zullen toch los

moeten want anders kan het wiel er niet uit. Hij zijn begeleider

erbij halen, die kijkt eens en haalt de draadje (het zijn stekkertjes)

uit hun stopjes. Nu kan het wiel eruit en kan gemaakt worden en ik

ga met een gerust hart eerst maar eens in de winkel kijken, misschien

hebben ze hier wel een petje voor mij te koop. Maar nee

alleen helmen in alle maten en kleuren, nou die hoef ik niet. En ik

moet ook naar het toilet, dan daar maar even naar op zoek. Want

ik neem aan dat de mensen die hier werken toch ook weleens

naar het toilet moeten. Ergens midden in de zaak is een toilet voor

de klanten. Er zijn zo’n twintig minuten voorbij gegaan en ik besluit

maar eens naar de werkplaats te lopen om te kijken hoe of het met

mijn fiets gaat, nou ik kom mooi op tijd, band zit erom en nu gaan

we er lucht in laten lopen, ik zie het al dit gaat niet goed komen

want er mag dan wel een nieuwe binnenband inzitten maar misschien

kunnen we er nog even een nieuw buitenbandje opdoen?

Mannetje kijkt me aan met zijn grote brave hondenogen, dat je er haast medelijden mee zou krijgen en het is al zo warm mevrouw.

Ja dan moet je maar beter opletten. Die band is

geëxplodeerd dat kun je nu heel goed zien, hij haalt de binnenband

erbij en laat die aan mij zien ik knik en zeg (beduid) dat er ook een

nieuwe buitenband om moet omdat daar een hele grote scheur

inzit. Het was een jaap van wel tien cm. De begeleider die het

allemaal een beetje had aangekeken kwam er nu ook bij en legt

aan het mannetje dat hij er ook een nieuwe buitenband om moest

maken. Goed, knikt die en vroeg blijkbaar of die begeleider even

een band voor hem wilde uitzoeken (want lezen en schrijven kon

het mannetje waarschijnlijk ook niet). Ondertussen dat de begeleider

een buitenband ophaalt, haalt het mannetje de banden weer

van het wiel en ik ga even buiten kijken en mij beraden op wat ik

doen zal, hier wel in Ribe blijven, of toch nog even verder gaan

wanneer die fiets straks klaar is? Het is nu 13.15 uur, stel dat de

fiets nu over 15 minuten klaar is, dan is het juist 13.30 uur, dan fiets

ik naar Ribe naar de Toerist Informatie haal daar mijn tas weg,

koop daar bij de snackkraam een hotdog en wat te drinken en ga a

passant nog even vragen bij een heel klein winkeltje met een bed

and breakfast er boven hoe duur een overnachting is. Dit allemaal

uitgedacht te hebben ga ik weer naar binnen, het wiel zit weer in

de fiets en onder begeleiding worden alle stekkertjes weer in hun

stopjes geduwd. Heeft het mannetje zelf gedaan. Ik heb dus ondertussen

even gekeken op de bandentorens hoe duur een buitenbandje

is (300 kr.) een binnenband (99 kr.) Arbeidsloon (380 kr.)

Even snel uitgerekend komt dat neer op zo’n slordige 779 kr. Oei,

dat is bijna 70 euro, ik kan mij herinneren dat ik dat ook eens heb

betaald voor een nachtje slapen in een niet al te duur hotel. Maar

goed wat moet dat moet. Fietsje klaar, nu de rekening 343 kr. Ik

ben weer aan alle kanten gematst, heerlijk sommige mensen. Nu

op naar Ribe en kijken of het daar ook zo goed gaat.
In Ribe gelijk maar even gevraagd bij dat leuke adresje. Maar het gaat niet door

want dat wat ik in de fietswinkel had uitgerekend dat ik zou moeten

betalen voor het kopen en maken van mijn fiets is hier dus de

werkelijkheid voor het slapen in een piepklein kamertje met niet eens

een eigen toilet en douche.
Nee ik ga wel verder.
Dus mijn tas opgehaald bij de Toerist Informatie een hotdog gegeten met
een cola erbij en verder gefietst richting Tønder.

 

10 - vervolg 3