Maandag 11 juli
Basel – Zell im Wiesental
44,24 km
Maandagmorgen 6.15 uur aankomst in Basel. Iemand roept om dat de trein over een paar minuten aan zal komen in Basel het eindpunt van deze trein. Iedereen wordt vriendelijk doch dringend verzocht om uit te stappen en zijn bagage vooral mee te nemen.
Komt voor elkaar. Heb vannacht al even gekeken of alles er nog stond zoals we dat gisteravond hadden achtergelaten in de fiets/bagagecoupé mijn mede fietsreizigers die net als ik in Utrecht met de fiets waren. De coupé stond vol en onze fietsen konden er nog maar net bij in. Mijn fiets stond ook gewoon op de grond zonder in de speciale beugels. We hadden er vanalles tegenaan gezet zodat de fiets niet zou gaan schuiven. En dat is dus gelukt. Nu om half zeven staan we in Basel op het station, niks te beleven en nu alle passagiers uit de trein zijn is het perron ook alweer leeg.
De trein die gisteravond ontzettend lang was, is wel heel erg ingekort. Eén of twee wagons gaan er nog door naar Zurich. Wij, dat zijn mijn twee medereizigers uit het noorden bepakken onze fiets en zoeken de lift naar de stationshal.
Het is kwart voor zeven maandagmorgen in Basel. De zon schijnt al en verder beloofd het ook een mooie dag te worden.
Maar eerst even iets te eten scoren en omdat we hier in Zwitserland zijn moet er eerst Zwitsers geld gepind worden. (chf).
Daarna een paar broodjes en een flinke bak koffie gekocht en een bankje op het stationsplein opgezocht om daar vervolgens mijn ontbijt te nuttigen van deze dag. Mijn eerste ontbijt in Zwitserland. En voorlopig ook de laatste. Want straks ga ik fietsen samen met Bennie de geduldige toehoorder in tijden dat het misschien iets minder goed met mij gaat of wanneer er weer iets mis gaat en ik mijn frustratie of boosheid kwijt moet. En Bennie zegt niets, kijkt altijd even blij. Bennie en ik zijn goeie maatjes tijdens de vakanties. Al jaren gaat die met mij mee in de zomervakantie.
Tegen acht uur vind ik het wel goed en besluit maar eens even de weg op te zoeken die ons naar Zell im Wiesental zal leiden. Omdat het toch wel erg druk begint te worden in Basel eerst maar even een stukje lopen met de fiets aan de hand om even wat te wennen aan het verkeer hier. Want ik heb een klein beetje de indruk dat, dat een goed georganiseerde rotzooi is hier in Basel. Het rijdt allemaal doorelkaar en het gaat maar steeds goed. Even buiten het centrum waar het iets rustiger is ga ik het ook maar eens proberen op een lange rechte weg met brug over de Rijn richting het andere station waar ik eerst wilde uitstappen vanmorgen maar omdat daar niemand uitstapte en ik mijn fiets er niet uit kon krijgen maar niet uitgestapt ben. Is niet zo erg want daar bij dit station is totaal niets te doen. Ik weet zelfs niet of ze daar broodjes hebben.
Het is mooi weer, warm zelfs en eigenlijk moet het niet veel warmer worden vandaag.
Af en toe gaat het wat omhoog maar tot nu toe kan de motor van de fiets het goed aan.
Een uurtje later is een ander verhaal. Na een mooi weidelandschap met koeien, schapen en paarden gaat het plotseling wel erg bergopwaarts. Dat wordt 50 stappen lopen, rusten, 50 stappen lopen, rusten enz.enz. Tot het weer wat vlakker wordt en ik weer fietsen kan. Dit gaat dus de hele weg naar Zell im Wiesental zo. Het is hard werken maar oh mensen wat is dit mooi. Tegen twee uur in de middag bereik ik het hotel in Zell im Wiesental. Nog even rondgekeken of er iets bijzonders te zien is in Zell im Wiesental. Maar omdat het begon te spetteren en even daarna flink te regenen toch maar naar het hotel gegaan. Tegen een mevrouw gezegd dat ik Harma Reinders ben en dat ik hier gereserveerd heb voor 1 nacht en vervolgens maar mijn kamer opgezocht, de fiets van zijn bagage ontdaan en zelf op bed neer geploft. Moe, eigenlijk doodmoe val ik in slaap om vervolgens een uurtje later fris en fruitig wakker te worden omdat de regen nu toch echt goed te keer gaat.
Het is vier uur in de middag. Even om het gezicht wassen, dan maar even op verkenning uit en zien waar ik morgen langs ga.
Nou dat is gauw uit gevogeld, er is maar één weg en dat is langs de B317. Lang leve de lol.
Om vijf uur zit ik achter een bord met heerlijk eten en één pilsje want of een tweede zo’n goed idee is durf ik te betwijfelen.
Na het eten ga ik naar mijn kamer en omdat deze kamer een tv heeft ga ik nog even tv kijken, de administratie bijhouden.
Om 21.00 uur is het bedtijd.
Morgen gaat de reis naar Feldberg op een hoogte van 1257 meter.
3