11 - 2010
Dagje Koblenz
Het motregent vanmorgen voor de afwisseling weer eens.
Het is zeven uur en ik ben voor de zoveelste keer wakker, het ligt niet aan mij maar aan het kussen waar ik met mijn hoofd op lig, die is dun en wanneer je het dubbelvouwt is het niet veel beter want na een half uur is het weer uitgevouwen.
Dus de tv maar aangedaan en het ochtendnieuws van de gezamenlijke omroepen ARD en ZDF maar even bekeken.
Om half acht onder de douche en aankleden en voor het ontbijt naar beneden.
Na het ontbijt, het is nu bijna negen uur en droog nog even een paar dingetjes geregeld en mijn regenjas uit de fietsenkelder gehaald want die zal ik nodig zijn, in ieder geval vanmorgen.
Even na negen uur, op weg naar de oude binnenstad van Koblenz. De lucht wordt donkerder en de wolken dreigender. En het duurt niet lang meer of het gaat weer regenen. Ik ben zoals gezegd op weg naar de oude binnenstad. En zoals zoveel steden is ook Koblenz één grote bouwput. Niet te geloven de hele binnenstad ligt overhoop, overal omleidingen en hekken. Bij de Deutsches Eck kun je met goed fatsoen niet komen. Overal één vieze modderboel.
Onderweg naar de binnenstad kwam ik langs een optiek en hoorapparatenwinkel omdat ik toch wel een beetje last heb van dat oor. Zolang ik er niet aankom is er weinig aan de hand. Ik besluit om eens naar binnen te gaan en te vragen of ze misschien eens in mijn oor willen kijken. De mevrouw van de winkel kijkt mij vragend aan. Ik uitleggen dat ik misschien iets bij het fietsen in mijn oor heb gekregen of dat ik misschien door een mug in mijn oor ben gestoken. Ze neemt het apparaat waarmee je in het oor kan kijken ter hand en kijkt in mijn oor. Nou mevrouw ik zie niets, behalve dan dat de wat schilferig is daarbinnen. Om het goed te kunnen onderzoeken zou U eigenlijk even naar de oorarts moeten. Ja, zeg ik nog maar ik ben hier met vakantie en ga morgen weer verder.
Ja,ja, is oké, er is een oorarts hier in dienst die ik nu ga bellen en dan kan U daar nu langs gaan, dan gaat ze even goed in uw oor kijken en dat weet u precies wat of er aan de hand is. En voor ik ook nog maar één woord kan zeggen is ze al aan het bellen. Maar de arts is in gesprek, zo gaat het een kwartiertje door. Ondertussen is er een andere mevrouw die ook nog eens in mijn oor kijkt, en zonder dat ze dat van haar collega heeft kunnen horen komt ze tot dezelfde conclusie, wat schilferig, verder niets bijzonders. Nou als beiden de zelfde diagnose stellen weet ik eigenlijk wel genoeg. De eerste mevrouw is nog steeds aan het bellen, ik vraag aan haar waar die oorarts eigenlijk haar praktijk heeft. Ze legt mij uit waar dat is, en ik zeg dat ik er wel even langs ga. Is goed zegt ze, dan ga ik nog wel even bellen. Doe je best denk ik. Na het verhaal van de schilfertjes weet ik wel genoeg. Afgelopen winter heb ik dat ook spontaan een keer gehad, ben toen naar de dokter geweest en heb toen Daktarincrème gehad. Dus nu maar op zoek naar een apotheek die Daktarin verkoopt en wattenstaafjes, die ben ik nodig om die crème in mijn oor te doen. Ondertussen is de regen in alle hevigheid losgebarsten en sta ik ergens tussen twee bouwputten in kletsnat te worden.
Lang leve de vakantie.
Eigenlijk ben ik ondanks de grote troep hier in Koblenz blij dat ik nu niet op de fiets zit richting Bonn want dan was ik nog veel en veel natter geworden.
Ik weet namelijk nog niet helemaal, of liever gezegd ik weet helemaal niet waar ik langs moet morgen om bij de Rijn te komen. Ik moet een brug over of met een veerboot. Maar een veerboot heb ik nog niet gezien zolang als ik hier nu sta. Dus dat zal hem wel niet worden. Een gesprek met een paar mensen die ook ergens op staan te wachten leert mij, dat er geen veerdienst is tussen de ene kant en de andere kant van de Moezel hier, maar dat je het beste over de Moezelbrug kunt gaan en dan richting Andernach. Mooi nu alleen nog even uitzoeken hoe ik morgen vanuit het hotel met de fiets op een veilige manier bij die brug kom met al die bouwputten hier in de stad. Maar ondertussen kan ik wel even op zoek gaan naar een apotheek en een één of ander iets waar wat te eten valt te scoren en een bak warme koffie, en foto’s maken, van de bouwputten en omleidingen standbeelden mooie gebouwen want die zijn er ook nog genoeg.
Een broodjeszaak is gauw gevonden. Mijn keuze valt op een plat broodje met groente en kaas, die even de oven ingaat want warm ziet het er niet alleen beter uit denk ik maar smaakt het vast ook beter, kopje koffie erbij en ik ben weer tevreden.
Ondertussen is het droog en warm geworden.
Na de lunch gaat de tocht door de stad gaat verder want er moet nog iets gekocht worden want mijn oor gaat weer aardig opspelen. Een Schlecker, daar hebben ze vast wel wattenstaafjes te koop. En misschien ook wel Daktarin. Nou wattenstaafjes dus wel.
Dan nu op zoek naar de apotheek en de veilige weg naar de brug. Ondertussen is het al ver in de middag en begint het weer wat te regenen, even schuilen onder luifel van een grote kledingzaak tegenover een apotheek. Dan daar maar eerst even heen, kan de regen even uitregenen. Bij de apotheek hebben ze geen Daktarin maar wel iets anders, dat dezelfde werking heeft, en veel goedkoper is, deze maar doen dan. Nu even een rustig plekje zoeken en gelijk maar de eerste klodder er voorzichtig insmeren.
Nu de brug nog, of liever gezegd de weg er naar toe. Want welke brug het is dat weet ik ondertussen wel. Even rustig op een bloembak zitten en kijken hoe het precies in elkaar zit hier, want alles rijdt hier doorelkaar.
Ik denk dat ik morgen maar begin met een eindje lopen met de fiets aan de hand. Wel zo veilig.
Het is half vijf en ik heb honger en dorst.
Vanmorgen langs een “Noordzee” gekomen.
Lekker een visje met gebakken aardappelen en een bak sla en wat te drinken erbij. Pilsje maar !!!!
Wel verdient na zo’n dag.
Na de maaltijd richting hotel en een toetje gegeten, televisie aangezet, dagboek geschreven en mijn email even nagekeken.
Morgen gaat het richting Bonn.