9 - 2010
Bernkastel-Kues - Cochem
Afstand: 88,08
Na het ochtendritueel gaat het vandaag naar Cochem.
Maar eerst moet er even iets anders gebeuren. Ik heb ergens bij geschreven over het internet gebeuren. Over dat je in elk buitenland een andere dongel moet hebben, het vervelende is wanneer je internet tegoed op is je niet in het buitenland kunt opwaarderen zonder tussenkomst van de provider. In dit geval T-Mobile. Of je moet een bankrekeningnummer in het desbetreffende land hebben of een iets anders in de vorm van Visa, o.i.d.
Ik heb dus niets van dit alles en ben afhankelijk van de provider, die gaat je (bel)tegoed opwaarderen en je betaald dan cash.
Alleen vind je die T-Mobile shops alleen maar in redelijk grote dorpen en steden.
Dus ook in Bernkastel-Kues. Het toeval wil dat er toevallig in de straat waar ik vannacht heb geslapen een shop is. Ik kon alleen nergens vinden gisteravond, om hoe laat het open gaat. Dus toen ik daar vanmorgen heen ging was het nog niet open. Dat was om even voor negen uur. En omdat ik ook nog niemand in de winkel zag ben ik er maar vanuit gegaan dat de shop niet om negen uur open ging.
Dus fiets omgedraaid en op weg naar Cochem gegaan.
Het is niet het vrolijkste weer vandaag. Zwaar bewolkt en af en toe een paar spetters en daar blijft het bij.
De omgeving is hetzelfde als gisteren wijnvelden overal. Het is echt schitterend, aan de ene kant de Moezel en aan de andere kant de druivenranken. Hoeveel tienduizenden kilo’s zullen daar straks vanaf komen. Nu zijn ze nog niet echt groot de trossen.
Mensen zijn druk bezig om bladeren weg te halen die de zon en het licht tegenhouden.
Helikopters vliegen hoog boven de druiven om ze te besproeien.
Langs de Moezel zijn veel campings met vooral caravans en campers. Tenten kom je nog maar zelden tegen.
De reis verloopt voorspoedig.
Wat vooral op valt is dat heel veel mensen die ik gisteren tegenkwam in de regen, nu weer tegenkom. En iedereen herkent elkaar zo lijkt het, we waren toch ook lotgenoten gisteren, en dat schept een band.
Zo wil het gebeuren dat mij op een gegeven moment net even buiten
Bernkastel-Kues twee mannen op de fiets voorbij gaan, twee km. verderop staan ze stil en weten niet waarlangs ze moeten. Iedereen rijdt ze voorbij, zo ook ik en na mij nog twee vrouwen op de fiets. Na een paar kilometer komen de mannen ons weer achterop, de vrouwen zijn even stil gaan staan om hun vesten uit te doen, de mannen hebben daar een hoop commentaar op, dan rijden ze mij voorbij en roepen zoiets als daar gaat weer zo’n vrouw die zich zonodig bewijzen moet. Ze zeiden het net even te hard, en in het Nederlands, dus kregen ze de volle laag verbaal terug van mij. Wat ik gezegd heb weet ik niet precies meer. Maar het kwam hier op neer “dat ze wel een erg grote mond hadden”op de vroege morgen.
Er werd nog een beetje gemeen gelachen door beide mannen. Maar God straft gelijk. Een half uur later kwam ik ze weer tegen, een van de twee had een lekke band. Je had ze moeten horen. Ik heb ze vriendelijk “Goedendag” gewenst en ben doorgefietst.
Ben ze nadien ook niet meer tegengekomen.
En verder gaat de tocht.
In Bullay slaat de trek in eten toe, eigenlijk was het al eerder en wel in Zell am Mosel maar daar was het zo druk bij de plaatselijk imbus dat ik bedacht dat ik het nog 10 kilometer kon onderdrukken. En zo kwam het dat het in Bullay erg rustig was bij de backerei. Daar een broodje kaas en een bak koffie genuttigd en vervolgens weer verder gefietst.
Op een gegeven ogenblik rijdt er een jochie wel op een heel gevaarlijke manier over de weg. Het gaat van links naar rechts en weer terug. Bijna knalt die tegen een boom en staat abrupt stil. Kijkt eens om en wil weer op z’n fiets stappen maar daar komt opa aan en wijst hem eens flink terecht. Of het nu eens afgelopen is met dat wilde fietsen. Ik rijd ze voorbij. Het zal zo’n tien minuten later geweest zijn toen ze mij weer voorbij kwamen. Jochie nu veel rustiger dan voor die tijd rijdt nu eerst een paar honderd meter vooruit en dan weer terug naar opa. Ik zeg; nou je hebt straks aan het eind van de rit twee keer zoveel gereden als je opa. Opa hoort dit en ziet mij en zegt ach mevrouw heb ik U vandaag niet eerder gezien? Ja, en gisteren ook onder de brug in Bernkastel-Kues. Ja das is richtig. Ist das ihre enckelkind. Ja wir sind am fahrad fahren von Triër nach Cochem. Ich hab him das versprochen und dan mus man das nachkommen. Und sie fragt der man waar gaat U heen en waar komt U vandaan? Ik kom ook van Triër en ga naar Cochem, Koblenz, Bonn, en via de Erft naar Elsdorf daar woont mijn dochter. Oh, zegt de man en waar komt u vandaan voordat u van Triër vertrok ?
Ik kom uit Nederland en wel uit Groningen. Groningen? Waar ligt dat?
Groningen ligt in het noorden van Nederland. U bent zeker eerst met de trein gegaan? Nee ik ben zondag 18 juli vertrokken uit Groningen en ben via Arnhem, Venlo, Aken, Monschau, (oh daar woont hij mijn kleinzoon en hij wijst op de jongen (hij heet Heiko) , Prüm, Triër, Bernkastel en nu naar Cochem.
Ik vraag wat ze doen gaan wanneer ze in Cochem aankomen. Dan zoeken we een hotel, gaan eten en drinken, Hij fris en ik waarschijnlijk een paar wijntjes en dan gaan we morgen weer met de trein terug naar Triër, daar staat de auto. Dan breng ik Heiko weer naar zijn ouders en rijd ik weer naar Monchengladbach. Daar woon ik.
En zo praatten we nog een poos door. We komen uit bij een ruïne van een klooster. Daar verliezen we elkaar uit het oog want wat heeft een jochie van tien jaar nu aan een ruïne van een klooster. Later kom ik ze nog een keer weer tegen en rijden we weer een stuk samen op.
De man verteld mij dat de Moezel voor ongeveer twintig jaar terug nog doorwaadbaar was. En dat je nu vanuit Nederland eigenlijk via de Saar en de Moezel in de Rijn kunt komen. Ze zijn ook overal grote sluizen aan het maken in de Moezel, dat moet wel.
We zijn vlak bij Cochem wanneer Heiko een ijscokraam ontdekt, hij wil graag een ijsje.
Dag een fijne voortgang van de reis. Dank U, jullie ook.
Nog een klein eindje en Cochem is bereikt. Hier een slaapplaats voor de nacht gezocht, naar de pizzeria geweest en in het dagboek geschreven.
Cochem is wel het minst mooie stadje van de drie die ik nu gehad heb. Heb dus ook weinig foto’s gemaakt in Cochem.
Oh, voordat ik het vergeet, hier in Cochem kwam ik bij toeval een T-Mobileshop tegen, dus dat probleem is ook weer opgelost.
Morgen gaat de reis naar Koblenz.